حجم انبوه پلاستیک دریاها حیات در کره زمین را تهدید می کند

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا به نقل از روزنامه "لا وانگواردیا" اسپانیا، این شمارش و اعداد ارائه شده هر چند واقعی است اما شاید درک میزان دقیق آن چندان آسان به نظر نرسد. برای ارائه تصویری این آمار ۵۱ تریلیونی حجم آلودگی می‌توان تصور کرد که ۸۰۰ برج ایفل، ۱۴ هزار و ۲۸۵ هواپیمای ایرباس A۳۵۰ و یا ۳۴ جزیره منهتن به دریا انداخته شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

به نوشته لاوانگواردیا، این مورد آخر (۳۴ جزیره منهتن) از قضا در واقعیت نیز صدق می‌کند، چرا که جزایر زباله در نقاط مختلف کره زمین وجود دارند.

بزرگترین جزایر زباله، بین کالیفرنیا و هاوایی واقع شده است که وسعت آن به ۱.۶ میلیون کیلومتر مربع، یعنی سه برابر مساحت فرانسه (۵۵۰ هزار کیلومتر مربع) می‌رسد.

اما این تنها جزایر وسیع زباله در جهان نیست. یک مورد در اقیانوس آرام، دو جزیره در اقیانوس اطلس و یک مورد در اقیانوس هند نیز وجود دارد. بنابراین اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد، تا سال ۲۰۵۰ تعداد پلاستیک در دریاها بیشتر از تعداد ماهی‌ها خواهد بود.  

در ادامه این گزارش آمده است: بنابراین مشکل اصلی نه فقط تولید پلاستیک به دست ما است، بلکه پیامدهای آن است که علاوه بر تحت تاثیر قرار دادن اکوسیستم دریایی، انسان‌ها را درگیر می‌کند.

این آلاینده ها در تمام عمق آب دریاها و اقیانوس ها حضور دارند و باعث تجمع آلاینده ها مانند آلاینده های نفتی و فلزات سنگین در زنجیره غذایی می شوند که پیامد آن از بین رفتن بسیاری از جانداران و گونه های دریایی و تهدید سلامتی انسان ها است.

بر اساس گزارش «آلودگی با پلاستیک؛ یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن بیست‌ویک»، مردم بدون آنکه بدانند این پلاستیک‌ها را می‌خورند. طبق این گزارش که توسط «رصدخانه بهداشت و محیط زیست دی‌کی‌وی»، ما معادل یک کارت اعتباری در هفته (۲۱ گرم در ماه) پلاستیک مصرف می‌کنیم.

ماریو رودریگس بارگاس کارشناس «بنیاد محیط زیست و توسعه ای‌کودز»  در توضیح علمی این مسئله می‌گوید «ما این مقدار پلاستیک را به شکل میکروپلاستیک‌ها که قطعات ریز با قطر کمتر از پنج میلیمتر (اندازه بین مورچه و یک ویروس) هستند، مصرف می‌کنیم». 

میکرو پلاستیک ها به دلیل اندازه کم و امکان ورود آنها به بدن موجودات آبزی از اهمیت بسیاری برخوردار هستند.

اما پرسشی که مطرح می‌شود اینکه آن‌ها چگونه وارد بدن می‌شوند؟ مانند همه ذرات حتی اگر قابل مشاهده نباشند، ما آن‌ها را تنفس می‌کنیم، می‌نوشیم و می‌بلعیم. به گفته این محقق، منشا این میکروپلاستیک‌ها به دو شکل ایجاد می‌شود. برخی از آن‌ها عمدا در این اندازه تولید می‌شوند؛ همچون اجزای موجود در خمیردندان‌ها، اسکراب‌ها، مواد شوینده و حتی در بسیاری از محصولات دیگر برای مصارف صنعتی و کشاورزی که به طور مستقیم از طریق هوا، زهکشی‌ها و یا با بارش باران به رودخانه‌ها، مخازن و دریاها وارد می‌شوند.  

برخی دیگر از میکروپلاستیک‌ها مشتق شده از محصولات بزرگتر هستند که در اثر قرار گرفتن در معرض نور فرابنفش، باد، آب یا میکرو ارگانیسم‌ها تخریب شده اند.

با این حال مرسوم‌ترین راه ورود پلاستیک‌ها به بدن انسان، آب آشامیدنی است. طبق شواهد به دست‌آمده و به رغم متغیرهای منطقه ای، الیاف پلاستیکی در آب‌های لوله کشی در سراسر جهان یافت شده است. به عنوان مثال الیاف پلاستیکی در ایالات متحده و هند، دو برابر بیشتر از اروپا و یا اندونزی مشاهده شده است.

ماریو بارگاس در توضیح تاثیرات پلاستیک‌ها بر سلامتی انسان می‌گوید: آن‌ها مواد سرطان‌زای بالقوه هستند و ناباروری مردان، مشکلات باروری در زنان، مشکلات قلبی عروقی، اختلال سیستم عصبی و اختلالات غدد درون ریز برخی از آسیب‌ها در بدن است. انجمن بین‌المللی غد درون‌ریز هشدار می‌دهد که ورود این مواد به بدن قادر به تغییر سیستم هورمونی و به دنبال آن بلوغ زودرس دختران، دیابت نوع ۲، چاقی و آسیب به رشد مغز کودکان می‌شود.

برچسب‌ها اسپانیا آلودگی پلاستیکی تخریب محیط زیست

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اسپانیا آلودگی پلاستیکی تخریب محیط زیست اسپانیا آلودگی پلاستیکی تخریب محیط زیست پلاستیک ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۱۲۱۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سوراخی در یخ که 50 سال دانشمندان را متحیر کرده بود

 در یخ‌پوسته زمستانی روی دریای وِدِل قطب جنوب، نزدیک قله‌ای غوطه‌ور به نام ماد رایز، گاهی اوقات حفره‌ای بزرگ باز می‌شود و آب‌های سرد و تاریک زیر یخ‌ها خود را آشکار می‌کند. این حفره که نخستین بار سال ۱۹۷۴ مشاهده شد و هر سال ظاهر نمی‌شود، دانشمندان را درباره شرایط خاص ایجاد آن، شگفت‌زده کرده است. 

به گزارش فرادید، در سال‌های پس از ظهور مجدد این حفره در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷،  به تدریج یک توضیح پیدا شده است. محققان با کمک ترکیبی از تصاویر ماهواره‌ای، ابزار خودکار شناور، خوک‌های آبی که کلاه حسگر به سر دارند و مدل‌سازی محاسباتی به پاسخ‌هایی دست یافته‌اند، از جمله اینکه باد لایه‌هایی از آب را حرکت میدهد تا چیزی را خلق کند که به عنوان مارپیچ اِکمَن یا مارپیچ اقیانوسی شناخته می‌شود. 

آلبرتو ناویرا گاراباتو، اقیانوس‌شناس دانشگاه ساوث‌هَمپتون بریتانیا، می‌گوید: «حرکت اِکمَن، عنصر گمشده ضروری برای افزایش تعادل نمک و حفظ ترکیب نمک و گرما به سمت آب‌های سطحی است.» 

سوراخ‌های یخ‌های قطب جنوب، معروف به پُلینیا، معمولاً نزدیک ساحل دیده می‌شوند و پستانداران دریایی نظیر فوک‌ها و نهنگ‌ها برای نفس کشیدن از آن‌ها به عنوان پنجره استفاده می‌کنند. 

دورتر از دریا، این سوراخ‌ها زیاد دیده نمی‌شوند. در واقع، پدیده‌ی سوراخ تکرارشونده معروف به ماد رایز پلینیا (Maud Rise polynya) از نیم قرن پیش که برای نخستین بار در یک تصویر ماهواره‌ای مشاهده شد، دانشمندان را مبهوت کرده است. 

سال ۱۹۷۴، این سوراخ غول‌پیکر تقریباً به اندازه نیوزلند بود و سال‌های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ دوباره ظاهر شد، اما پس از آن به شکل کوتاه و ضعیف بازگشت، تا این که دانشمندان مشکوک شدند که شاید برای همیشه از بین رفته باشد. سپس سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ دوباره ظاهر شد. 

ماد رایز پلینیای سال ۲۰۱۷ بزرگترین و ماندگارترین نمونه این پدیده از دهه ۱۹۷۰ بود، به همین دلیل دانشمندان دست به کار شدند. مجموعه‌ای از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط منابع ذکرشده، نشان داد شماری از عوامل مختلف در این امر نقش دارند و برای تولید پلینیا، همه باید به روش درست ردیف شوند. 

خوک آبی قطب جنوب که کلاه حسگر کوچکی بر سر دارد

یک عامل، جریان دایره‌ای در اطراف دریای ودل بود که اتفاقاً در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ بسیار قوی بود و منجر به بالا آمدن آب گرم و به ویژه شور شد. 

فابیان روکِت، اقیانوس‌شناس دانشگاه گوتنبرگ در سوئد توضیح می‌دهد: «این بالا آمدن به توضیح چگونگی ذوب شدن یخ دریا کمک می‌کند. اما با ذوب شدن یخ دریا، این موضوع منجر به تازه شدن آب سطحی می‌شود که به نوبه خود باید آمیزش را متوقف کند. بنابراین، برای تداوم پلینیا فرآیند دیگری باید در حال وقوع باشد. باید نمک اضافی از جایی تزریق شده باشد.» 

نمک به اندازه قابل‌توجهی می‌تواند نقطه انجماد آب را کاهش دهد، بنابراین اگر آب در پلینیا به طور خاص شور باشد، این می‌تواند توجیه ماندگاری سوراخ باشد. به همین دلیل، محققان به داده‌ها و مدل‌های محاسباتی اقیانوس رجوع کردند تا بفهمند منشأ این نمک اضافه کجاست. 

آن‌ها دریافتند گرداب‌های متلاطم با جاری شدن جریان وِدِل در اطراف ماد رایز، نمک را به بالای دریاکوه منتقل می‌کند. 

از آنجا، جابجایی اِکمَن آغاز می‌شود. این پدیده زمانی اتفاق می‌افتد که باد روی سطح اقیانوس می‌وزد و کشش ایجاد میکند. آب نه تنها در امتداد کشیده می‌شود، بلکه مانند قایق به طرفین منحرف می‌شود و سبب می‌شود آب مانند پیچ بپیچد. همانطور که لایه بالایی آب با وزش باد می‌پیچد، آب از زیر بالا می‌آید تا جایگزین آن شود. 

در مورد ماد رایز پلینیا، این آب بالارونده با خود تجمع نمک اطراف ماد رایز را بالا می‌آورد و جلوی یخ‌زدگی سوراخ را می‌گیرد. 

این پاسخ به دانشمندان کمک می‌کند اتفاقاتی را که در آینده برای یخ‌های دریای قطب جنوب می‌افتد، پیش‌بینی کنند چون این موضوع اهمیت زیادی برای آب و هوای جهانی دارد. اقلیم‌شناسان پیش از این پیش‌بینی کرده بودند که بادهای زمستانی قطب جنوب قوی‌تر و مکررتر می‌شوند و این می‌تواند به معنای افزایش تعداد پلینیاهای بزرگ در سال‌های آینده باشد و این اتفاق به نوبه خود، می‌تواند پیامدهایی برای اقیانوس‌های جهان داشته باشد. 

سارا گیل، اقلیم‌شناس دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیگو، می‌گوید: «اثر پلینیاها می‌تواند چندین سال پس از تشکیل آن‌ها در آب باقی بماند. آن‌ها می‌توانند نحوه حرکت آب و نحوه انتقال گرما توسط جریان‌ها به سمت قاره را تغییر دهند. آب‌های انبوهی که اینجا شکل می‌گیرند می‌توانند در سراسر اقیانوس جهانی پخش شوند.»

کانال عصر ایران در تلگرام